Dieuwke gaat elke week op pad langs een van onze streekboeren. Deze week pakt ze echter kerstpakketten in en valt Namfon in. Zij gaat op bezoek bij Streekvleeshouderij Katlijk.
Aflevering 13
Streekvleeshouderij Katlijk
Maandag 14 december 2020
Hallo!
Doordat de kerstpakketten afgelopen maandag met liefde werden ingepakt, heeft Dieuwke mij gevraagd of ik op pad wilde gaan voor de volgende aflevering. Zij heeft namelijk haar handen vol aan de overheerlijke kerstpakketten. Ik zal mij even kort voorstellen, want wij kennen elkaar nog niet! 😉 Ik ben Namfon, 23 jaar oud, woonachtig in het gezellige Groningen en afstudeerder bij De Streekboer. Sinds afgelopen september ben ik begonnen met mijn scriptie en ik hoop in februari klaar te kunnen zijn.
Zo, dat was even mijn voorstelronde! En nu terug naar dat ik op pad ben geweest. Afgelopen vrijdag ben ik langs René en Erica Hofma gegaan in Katlijk, een klein dorpje vlakbij Heerenveen. Ik had met de familie Hofma afgesproken dat ik tussen 13:00 en 14:00 uur daar zou zijn, maar doordat mijn planningen net weer anders liepen, was ik daar iets eerder. Ik werd direct hartelijk ontvangen in hun streekwinkel. In één oogopslag zag ik zowel de werkplek als het assortiment aan verse groente, vlees en zuivel. René en Erica zouden op dat moment eigenlijk gaan lunchen en nodigden mij daarom uit bij hen aan tafel.
De eettafel wordt uiteindelijk gevuld met twee van hun kinderen erbij, Jorrit en Irma. Ze vertellen dan al gauw dat ‘er nog één mist’, namelijk Steven. We hebben getafeld en voornamelijk heerlijk weg gekletst. Het meest opmerkelijk vind ik hoe betrokken alle gezinsleden zijn bij het werk wat ze doen. Zo slacht zoon Jorrit de koeien, dochter Irma helpt met social media, oudste zoon Steven draagt bij aan het onderhoud van de website, Erica werkt overal in mee en René die zijn vee houdt. Het is duidelijk dat iedereen een rol heeft en die graag met liefde vervult. Daarnaast vertelt Erica mij dat zij eigenlijk óók nog een verpleegkundige is. Ik sta ervan versteld hoe ze het maar combineert en toch met een warme lach haar klanten ontvangt in hun streekwinkel. En dat René eigenlijk ook een heel ander baantje had voordat hij vee ging houden! Voor mij was dit een extra bevestiging dat de familie Hofma dit allemaal doen met enorm veel liefde en passie.
René vertelt dan ook enthousiast dat hij niet alleen maar een mooi stukje vlees op het bord wil brengen, maar ook de kennis wil overdragen hoe men zo’n stukje vlees krijgt. Hij vertelt dan ook openhartig wat zijn visie is voor de toekomst: kennis overbrengen aan jongere kinderen. Dit wil hij doen door hopelijk ooit de basisschoolkinderen langs de boerderij te laten komen waar ze kunnen zien wat er gebeurt. Hoe de koeien leven, hoe deze koeien te verzorgen, wat ze met de koeien doen enzovoort. Dan vertelt hij over nog een ander toekomstplan wat ook voor Jorrit spannend klinkt, maar ook Erica wordt hier enthousiast van. Ze willen in de toekomst een slachterij tegenover hun huidige boerderij plaatsen waar Jorrit zal gaan werken. Even voor jullie beeldvorming, tegenover de boerderij van familie Hofma is er een kavel waar nog een klein stukje van een oude en vervallen boerderij staat. De boerderij zal dan verbouwd worden waar Jorrit kan gaan wonen en werken aan huis. Én de koeien kunnen in de zomer daar ook heerlijk lopen!
Daarna krijg ik een mini rondleiding door de boerderij en ik kan het natuurlijk niet laten om even langs de koeien te gaan. Ik, als een leek zonder een greintje kennis over koeien, stond ervan versteld hoe groot een kalfje van zes maanden is! Als we teruglopen naar de streekwinkel zie ik ook nog een enorme koets staan. Dan vertelt René dat hij soms ook wel de koets rijdt voor bijzondere gelegenheden, zoals bruiloften. Hij vertelt daarbij dat ze het dan ook combineren met, je raadt het misschien al, een buffet van prachtig vlees! Hij wijst dan naar een mobiele keuken waar hij ’s zomers vlees op bakt en gouden frietjes frituurt terwijl de gasten zich heerlijk vermaken. Ze zijn bijna een evenementenbedrijf!
Wanneer ik weer naar de winkel loop, zie ik dat Jorrit bezig is met het verwerken van vlees. Hij stelt daarom voor om een demonstratie te geven hoe hij een rollade maakt. Ik zie hoe zorgvuldig en punctueel hij met het vlees omgaat terwijl zijn mes over het vlees glijdt. Het lijkt zo makkelijk als een professional het doet. Hij weegt het vlees dat opgerold kan worden en ziet rond de 800 gram op het display verschijnen. Met het blote oog weet hij de 200 gram elders vandaan te halen en zo zijn rollade van één kilo te maken. En ik kan jullie trouwens ook vertellen dat deze rollade ontzettend smullen was!
Als ik in de auto stap, besef ik me dat ik een leerzame middag heb gehad over het ambacht van de vleesverwerking, veehouderij en streekproducten. Ik krijg als cadeau de verse rollade mee en ga met een voldaan gevoel naar huis.
Zo! Dit was hem alweer voor deze week. Hopelijk vonden jullie het lezen net zo leuk als mijn daadwerkelijke bezoek. Wanneer deze coronagekte weer voorbij is, hoop ik dat jullie eens in de auto (of op de fiets :-)) stappen naar de Streekwinkel in Katlijk. Aai wat koeien, support your locals en geniet!
Bestel direct de producten van Streekvleeshouderij Katlijk via deze link.
