Hoi Monique, werk aan de winkel 😳. Ik heb uien van ‘t Hummelhûs gekregen in een wit papieren zakje, geheel volgens verwachting. Nu ben ik ze aan het snijden en tref een rood plastic draadje aan… Eentje van zo’n netje waarin ze bij de supermarkt altijd zitten, of van een net van een grootverpakking. Dat had ik niet verwacht 🥺. Ik dacht dat ze bij ‘t Hummelhûs uit eigen grond kwamen en niet zijn ingekocht. Kun je daar iets meer over vertellen? Groetjes, Ingrid
Ingrid is net als ik zowel StreekboerFan, als -klant, als -collega. Bovendien is ze wereldberoemd door dit filmpje.
Ik vond het een mooie vraag, want achter het rode draadje gaat inderdaad een heel verhaal schuil! Het heeft iets met logistiek te maken in elk geval!
De rode draad van al onze verhalen is altijd dat het eerst heel complex lijkt als je op een andere manier je boodschappen in huis haalt, maar dat het uiteindelijk juist heel veel simpeler (én leuker, én lekkerder) blijkt te zijn.
Zo ook met dit draadje.
Het zit zo. Er komt best veel van de tuin en uit de kas. Ook best een hele tijd in het jaar, maar het is niet genoeg om jaarrond genoeg variatie in het winkeltje van de tuin aan te bieden.
Het Hûmmelhus is een dagbestedingsplek. Sommige mensen werken in de tuin en in de kas of zorgen voor het vee dat in bescheiden mate aanwezig is. Anderen werken in het winkeltje.
Om genoeg aanbod te hebben voor zowel de mensen die hun uiterst zinvolle dagbesteding met plezier komen doen als voor de klanten die hun boodschappen zoveel mogelijk daadwerkelijk in de korte keten willen doen, zet Willem Teun nog een extra stap. Waar hij de tijd vandaan haalt, is ons een raadsel, maar hij doet het!
Extra producten uit de polder
Hij koopt extra producten in bij de bioboeren uit de polder. Die zorgen ervoor dat alles in de kop van de polder wordt verzameld. Op die manier kunnen wij dus vanuit Friesland met relatief weinig extra voedselkilometers toch jaarrond zoveel mogelijk variatie in huis hebben. Wat ons betreft zit hier de oplossing voor de logistieke uitdagingen die er zijn om het biologische voedsel dat we in eigen land produceren goed te verdelen. Het is misschien een beetje kneuterig om zo met kistjes heen en weer te gaan. Zolang de busjes vol zitten is het een hele mooie en efficiënte manier om lokaal geproduceerd voedsel ook echt lokaal af te zetten.
Daarom hebben de producten van Keij van den Dries geen bio-label
Keij en van den Dries teelt biologisch, bij ons mag het geen bio-label dragen. Dit komt door Willem-Teun. Hij haalt de producten op uit de polder. Omdat de tuin – die geheel onbespoten is – geen SKAL-certificering heeft, mogen wij ze door de tussenstop bij Willem-Teun niet meer als ‘bio’ verkopen. Maar zo zijn ze dus wel geteeld. Leuk stukje bureaucratie hè!?
Dus zo kan het dus ook zijn dat er opeens een rood draadje tussen je uien zit. Ze zijn dan in een groentezak bij een collega bioboer ingekocht en uiterst efficiënt naar het Noorden gekomen.
Dan is dat ook maar weer opgehelderd! Heb jij weleens producten waar je je van afvraagt waar ze precies vandaan komen? Of heb jij andere dingen waar je je hoofd over breekt? Laat het ons weten, we zoeken het graag voor je tot op het laatste draadje uit!
