Het Streekboer-restaurant is terug van weggeweest! Echt te leuk dat Mieke Frijters van WaddenMax zelf komt vertellen over hun bedrijf en de producten.
Chefkok van de avond is Kendall Wood van Kendall’s cakes en catering. Kendall werkt als chef al veel met de producten van WaddenMax. Sterker nog, ze heeft de schoonvader van Mieke (Dat is dus Max ;-))zo ver gekregen dat hij, op zijn fiets door de polder, de producten bij haar keuken aflevert.
Bemachtig jij één van de stoelen? Deze avond is echt meer dan de moeite waard.
We waren een jaar geleden al op de boerderij
Een dik jaar geleden bezocht ik samen met Sandra het biologisch-dynamisch melkveebedrijf al eens om er een filmpje over op te nemen. Daarom weet ik ook dat er eigenlijk helemaal net zoveel nodig is om Max te overtuigen op de fiets producten te leveren. Hij lééft voor het bedrijf en de koers die gekozen is. Hij is terecht trots op wat er is neergezet door hem en wordt voorgezet door zijn zoon en schoondochter.
Een mooie gelegenheid om het filmpje en het verhaal van toen met jullie te delen. Max heeft nog zo veel meer verteld tijdens het bezoek. Het filmpje had nog veel langer kunnen zijn. Vraag Mieke dus gerust ook het hemd van het lijf op 18 april, want ook zijn weet nog heel veel meer dan ze kan vertellen in het filmpje!
Is vegan niet veel beter?
‘Eigenlijk wil ik geen zuivel meer van koeien gebruiken. Koeien houden is toch niet zo goed voor het systeem? Ik bedoel, voor het milieu enzo?’
Denise kijkt me hoopvol aan terwijl ze twijfelend bij de koeling staat. Want melk en melkproducten vindt ze echt heel erg lekker…
‘Er staat wel een Demeter keurmerk op, toch?’
Demeter is het keurmerk voor biodynamische producten. Dat gaat nog een stapje verder dan biologisch. Ze wijst naar de zuivel van WaddenMax en spreekt op een manier waaruit blijkt dat ze hoopt dat ik al haar twijfels wegneem.
En stomtoevallig kan ik dat ook. Want afgelopen maandag waren we op bezoek bij WaddenMax. Sandra en ik gingen op pad met een heleboel vragen en cameraman Stephan.
Max (van Tilburg) van Waddenmax heeft heel veel dingen gezegd die toch ook weer stof tot nadenken hebben gegeven.
Want zegt deze inmiddels pensioengerechtigde melkveehouder, met dus zeer ruime ervaring, nu echt dat er zeker heel veel minder koeien moeten overblijven?
Gaan we echt terug naar de landbouw van de jaren 50?! Oud-minister Sicco Mansholt (minister van 1945 tot 1958), die een steenworp van WaddenMax is geboren, heeft in die jaren toch juist gepleit voor intensivering van de landbouw?
Max deed daar toen ook aan mee. Het leek zo’n goed idee. Maar hij kwam er veel eerder achter dan wij als maatschappij nu, dat het toch wel eens anders zou kunnen uitpakken. Hij kwam tot de conclusie dat extensivering (kleinschaligheid) en veel meer balans tussen veeteelt en akkerbouw een veel logischere zet was. Maar ja, dat past niet goed bij economische groei.
Toch deed hij dat, tegen de wil van de Rabobank in. Niet meer koeien en grotere stallen, maar meer grond en zelf het voer van de koeien verbouwen.
Max zegt tussen twee zinnen door: ‘En ja, je hebt gelijk dat als je veevoer verbouwt op grond waar je ook voedsel voor mensen kunt verbouwen, je dan je achter de oren moet krabben. Want het is niet zo heel efficiënt, zo’n koe.. Van zo’n blok land zouden we heel veel mensen kunnen voeden… Nu hebben we er maar ongeveer 85 runderen die dan wel melk geven en aan het einde van hun leven goed vlees… Maar toch… 85 koeien… Wij hebben ze, maar ik denk dat het al aan de hoge kant is voor de toekomst.’ Met andere woorden, Max zou nog extensiever willen zijn, en ik denk dat hij gelijk heeft.
Het laatste zegt hij mijmerend en hij kijkt mij veelbetekenend aan terwijl hij met zijn hand door de kisten met voer gaat dat uit eigen teelt is voortgekomen. Ik zie ook dat hij heel trots is. Trots op dat hij het zo doet. Dat hij het al zo vroeg zag en dat hij gepionierd heeft. Ik snap hem. Ik ben hem en zijn collega’s dankbaar. Zonder deze voorlopers hadden we nu met lege handen gestaan in de transitie.
Er is al veel werk verzet. Wij consumenten moeten nu het laatste stukje doen: duurzamer inkopen, zodat veel boeren dit voorbeeld kunnen volgen.
Max gaat verder: ‘Wij geven de koeien geen soja, wij doen het met de veldboon. ‘Niet zo veel hoor!’ Ook wel de Nederlandse soja genoemd. Minder hoogwaardig, geef ik toe. Maar toch ruimschoots goed genoeg. Als je er maar geen hoogproductief melkvee mee hoeft te voeden.’
Hij zoekt weer mijn blik om te zien of ik hem volg. Dat doe ik. De koeien op dit bedrijf zijn een kruising tussen de Blaarkop en een Holsteiner. Holsteiners geven heel erg veel melk. Dat is een koe die past bij intensieve landbouw. Het zijn ware melkfabriekjes, maar kunnen dat alleen met heel veel krachtvoer van buitenaf… Als je al twijfels hebt over krachtvoer dat je zelf verbouwt, heb je dat dus al helemaal als je ze bijvoert met soja waarvoor oerbos moet worden gekapt…
Kortom: We ‘moeten’ veel minder zuivel afnemen, maar kiezen voor een veel hogere kwaliteit.
WaddenMax levert die kwaliteit.
Na zoveel te hebben gehoord en gezien van dit bedrijf, spreken de flessen vol zuivel nog meer tot de verbeelding. Denise koopt met een gerust hart een fles melk. ‘Ik weet nu weer beter dat ik minder zuivel wil nuttigen en dat wat ik gebruik van uitstekende kwaliteit moet zijn. En als de boer die hiervoor zorgt het met mij eens is dat er uiteindelijk minder koeien moeten komen die meer buiten staan en bovendien anders gevoerd moeten worden voor een betere balans, dan komt het zeker allemaal goed voor de toekomst’.
En zo is het wat ons betreft ook. Het perspectief voor huidige boeren zit hem in een uitgebalanceerde verhouding tussen duurzame akkerbouw en veeteelt. Allemaal niet 1,2,3 omgeschakeld, maar als we hier stap voor stap aan werken, dan komt het goed.
En wij als consumenten zijn, zoals gezegd, dus van onschatbare waarde: want als wij kopen van boeren die op deze manier ons voedselsysteem willen inrichten, dan kunnen zij stappen blijven zetten in het verduurzamen van hun bedrijven. Kom jij daarom weer naar de (web)winkel aankomende week?
