De paksoi die de Voedselbank niet haalt

Tweewekelijkse brief van Sandra aan Monique

Hoi Monique,

Afgelopen week moest ik wel even lachen. Ik opende een van de “foodies nieuwsbrieven” die ik in mijn mailbox krijg en zag ineens jouw hoofd en… de mijne! Kennelijk spreken jij en mijn compagnon Janco bij dezelfde online conferentie op dinsdag 1 december. Wist ik niet! Maar heel fijn dan we samen onze ‘best practicus’ kunnen blijven delen en zo hopelijk meer ondernemers en consumenten kunnen inspireren hetzelfde te doen. Voor onze lezers: opgeven voor de (online) conferentie kan hier.

Deze week stond bij ons in het teken van paksoi en (wederom) de Voedselbank. Jochum de Boer teelt in zijn koude kas in Kimswerd de mooiste biologische kasgroenten. Zo ook paksoi. De slakken vonden de paksoi alleen ook heel lekker. En – omdat Jochum de paksoi niet spuit – gingen de slakken niet dood na het eten van een lekker stukje blad noch werden ze massaal dood gemaakt. Het gevolg: paksoi met een enkel gaatje in het blad. Bijna perfect dus maar niet meer verkoopbaar via de standaard kanalen. Wij vonden dit uiteraard meer dan zonde dus hebben gelukkig nog een heel aantal kunnen verkopen!

Paksoi bleek helaas wat te exotisch voor de Voedselbank. Graag hadden we met het geld van onze inzamelingsactie van een paar weken geleden nog meer paksoi gered maar in overleg met de Voedselbank leek het ons verstandiger voor een gangbaardere groente te gaan. Zo kwamen we uit bij de biologische winterpenen van Lyts Ropta uit Pietersbierum. Reinder en Inge van Lyts Ropta doneerden zelf ook wat kilo’s winterpenen en al met al mochten we 1500 kg biologische winterpenen naar de Voedselbank brengen. Afgelopen maandag kreeg ik – samen met Gerrit en Cornelia van fruitbedrijf Bosschaart die 2 kuubskisten met appels doneerden – een rondleiding bij de Voedselbank in Groningen. Ik keek er mijn ogen uit: wat een inzet en een strakke organisatie!

Een van de vrijwilligers leidde ons rond. Hij vertelde al snel dat menig Nederlander het vooroordeel heeft dat mensen die bij de Voedselbank lopen er met de pet naar gooien, niet willen werken en/of het zelf verpest hebben. Dit wilde hij graag stellig ontkrachten. Hij noemde het voorbeeld van een vrouw die na de diagnose kanker haar (zzp)baan niet meer uit kon oefenen en in een scheiding belandde en zo niets meer te makken had. Ook vertelde hij over kinderen van ouders die bij de Voedselbank lopen: zij hebben sowieso niets te kiezen. Daarnaast zijn er genoeg mensen die al generatie op generatie op de armoedegrens leven en geen voorbeeld hebben om er uit te komen.

Voor kinderen die jarig zijn maakt de Voedselbank feestpakketten zodat een kind toch als ieder ander kind thuis een verjaardagsfeestje kan vieren. De Voedselbanklanten gaven ze voor het Corona-tijdperk wel iets te kiezen wat betreft bijvoorbeeld zuivel en groente. Op die manier wordt ook voorkomen dat iets verspild wordt omdat men niet weet wat het is of het niet lekker vindt. Te ingewikkeld moeten de producten echter niet zijn omdat veel cliënten niet weten wat ze er mee moeten. Vandaar dat de paksoi niet maar wel de winterpenen de Voedselbank gehaald hebben.

Na de rondleiding was ik diep onder de indruk van de verhalen en de gedrevenheid van de 80(!) vrijwilligers die zich wekelijks inzetten om producten bij de mensen met een kleine portemonnee te krijgen. Ik beloofde ze dit verhaal te delen. Opdat er door kennis weer een beetje meer begrip ontstaat en wij wellicht nog eens samen een actie voor de Voedselbank kunnen opzetten. Bij deze dus. ❤️

Liefs, Sandra

Monique – oprichter van de streekproductenwinkel Jouw Dagelijkse Kost in Leeuwarden – en Sandra – oprichter van de online streekproductenwinkel De Streekboer – wisselen wekelijks hun ervaringen en verhalen met elkaar uit in de vorm van een brief. Lees mee over wat er speelt in de wereld van de korte keten.